Alle maskers af

Jaar C, 8e zondag door het jaar, 26 februari 2022
Sirach 27,4-7 en Lucas 10, 25-37

De spanningen in de wereld stijgen. Iedereen houdt z’n adem in bij de oorlog die Rusland afgelopen week begon in Oekraïne . Paus Franciscus zei eerder dat de dreiging van oorlog hem pijn in het hart doet. Hij riep politici op bij zichzelf te rade te gaan voor het oog van God, en vroeg hun af te zien van keuzes waardoor mensen verder zullen lijden.”

Maar het leek aan dovemans oren gericht. Het geweld is begonnen. Als ik de berichten rondom de oorlog probeer te volgen, dan lijkt het alsof er twee werelden bestaan, die van Rusland en die van het Westen. Zij kijken totaal anders tegen de problematiek aan. Vanuit het Westen wordt de politiek van Poetin als een aanval gezien, terwijl hijzelf spreekt over de verdediging van de Russische belangen. De Amerikaanse inlichtingendiensten probeerden te voorspellen wat Rusland zou gaan doen, maar Rusland deed juist dat af als flauwekul en provocatie. Het lijkt een zwart-wit wereld waarbij ieder de ander zwartmaakt. Maar de wereld is niet zwart-wit. Er is toch altijd nog grijs tussen beide en een heleboel kleur. Waar zijn die gebleven? Iedereen wijst naar de splinter in het oog van de ander, maar ziet de balk in z’n eigen oog niet.

En ondertussen vieren wij Carnaval. In 1991 werden de Carnavalsactiviteiten nog stopgezet naar aanleiding van de toen uitgebroken Golfoorlog. Maar nu gaat alles door. Ook al schuurt dat, ik denk dat het goed is. Carnaval laat namelijk de kleur in het leven zien, Carnaval overbrugt alle verschillen.

Afgelopen dagen was op NPO 2 het programma Carnavalshart te zien. Onze Carnavalsmis in de St. Willibrorduskerk Deurne kwam er donderdag ook nog even in beeld. In 2016 gaven prins Mark van de Peelstrekels en prinses Linde elkaar daarin het jawoord. Voor hen en ook voor mij is dit onvergetelijk. Het geeft aan hoe belangrijk dat feest is. En ook dat het een feest van verbinding is.

De film Noa ’t Zuuje is wat dat betreft een prachtig portret van het Carnavalsleven in Venlo. Het gaat niet alleen over feestende lolbroeken, maar vooral ook over de contacten, de ontmoetingen, de grote en kleine zorgen van de Carnavalsvierders. Sommigen proberen even hun zorgen te vergeten. Anderen kunnen juist in de anonimiteit van het samen feesten wat hen bezighoudt delen net anderen.

Er werd opgemerkt dat, ook al zijn de meesten verkleed, eigenlijk juist met Carnaval alle maskers afgaan. Iedereen is gelijk, er is geen onderscheid, geen drang om je belangrijker te voelen dan anderen, geen verleiding om anderen te beoordelen of te kwetsen.

Dat is ook precies waar het evangelie vandaag over gaat. Voor de website van de parochie schreef ik er ooit een korte gedachte bij. Die gaat zo:

Het is geen kunst om
de splinters in andermans leven
er eens stevig in te wrijven
en pijn te laten lijden
met
oordeel
vooroordeel
veroordeling
oorlog

Het is wel een kunst
om een ander te helpen
de pijn te verzachten.

Dat het ons gegeven mag zijn om zo naar elkaar te kijken, iedereen gelijk, op het wereldtoneel en in onze eigen kleine kring. Met dit in gedachten bid ik om vrede in Oekraïne en in de wereld.

PJ