Alles komt goed
19 april 2022
Pasen 2022
Pas hadden we een bijeenkomst met de eerste communicanten – kinderen van groep 4 – en we vertelden het verhaal van het Laatste Avondmaal, over hoe Jezus gevangen genomen werd en aan het kruis is gestorven. En ook hoe drie dagen later het graf leeg was, maar dat er wel een engel was die zei: Jezus is niet dood, Hij leeft! Hij is verrezen!
“Dat kan niet!” riep een van de kinderen keihard. Tja, daar sta je dan als pastoor. Want hoe leg je dat nou uit? Later las ik iets dat mij gerust stelde. De bisschop van Roermond, Harrie Smeets, schreef pas het boekje ‘Getuigen van de verrijzenis’. In de inleiding ervan zegt hij dat Pasen niet uit leggen is. Hij schrijft: “Sinds mijn priesterwijding zie ik mij elk jaar voor een onmogelijke opdracht geplaatst: preken met Pasen. Het zou verboden moeten worden! (…) Preken over Pasen is gewoonweg onmogelijk, want hoe kun je nu iets zeggen over dingen die ons bevattingsvermogen mijlenver te boven gaan? Dat Jezus verrezen is en dat hij de dood overwonnen heeft is met een gewoon mensenverstand niet te begrijpen. Je kunt het alleen maar geloven en ingetogen vieren, beginnend in de stilte van je hart.” Aldus de bisschop.
Geloven is nooit zeker weten. Er blijft altijd iets te vragen over. Er is altijd een zekere onzekerheid.
Maar soms kun je er wellicht wel iets van ervaren, zomaar opeens, onverwacht, heel even en dan is het weer weg: dat er meer is dan wat wij hier zien en hebben en doen. Dat het leven sterker is dan de dood. Dat er een God is die met ons mee leeft en gaat. Een hand op je schouder, een zetje in de rug: hou vol, je kunt het, doe maar, ga maar… Alles komt goed…, zoals ouders dat tegen een kind kunnen zeggen dat bang is in het donker, of onzeker over wat komen gaat.
Op Witte Donderdag was de “The Passion” op televisie. Je kunt ervan vinden wat je wilt, maar ik vind het mooi dat op een laagdrempelige manier het passieverhaal verteld wordt voor een breed publiek. The Passion had als thema: “Alles komt goed”. Dat kan een dooddoener zijn. Maar gelukkig werd al meteen gezegd dat er niet altijd een uitroepteken achter die uitspraak staat, maar soms – of misschien vaak – een vraagteken. Als je om je heen kijkt dan kun je denken: het komt niet goed. Hoe moet het verder met die oorlog in Oekraïne? Zal het ooit weer vrede zijn? Gisteren na de viering kwam iemand naar me toe die vroeg: Waar is Jezus geboren? “In Betlehem,” antwoordde ik. Zichtbaar geraakt vroeg hij waarom ik ook niet het land noemde waar Jezus geboren en gestorven is: Palestina en Israël. Daar is ook een strijd gaande, die telkens weer oplaait en waar mensen sterven. Komt het ooit goed, daar en op zoveel plekken in de wereld? En zo zijn er meer omstandigheden waarbij je eerder een vraagteken dan een uitroepteken plaatst bij ‘Alles komt goed’.
In de Passion was dit jaar voor het eerst een rol voor Maria Magdalena. Zij waste met kostbare zalf de voeten van Jezus. Inmiddels zijn exegeten het er wel over eens dat in het bijbelse verhaal niet Maria Magdalena dit deed, maar een andere vrouw. Maar de traditie heeft verschillende vrouwen in haar samen gebracht. Dat was ook al in de filmmusical Jesus Christ Superstar. Op Goede Vrijdag zag ik dit spektakel in een mooie uitvoering in het Cultuurcentrum Deurne. Ook daar zalfde Maria Magdalena Jezus. En ze zong: “Everything’s alright”, alles is goed, alles komt goed. Zij zingt het tegen beter weten in. Want misschien begrijpt zij samen met Jezus beter dan wie ook, wat er staat te gebeuren.
Tussen alle aarzelingen door, is daar dat gebaar. Maria koestert Jezus’ voeten en gelaat. Maar de zalf is geen gewone crème. Het is balsem waarmee doden worden verzorgd. Zo is het een confronterend gebaar, maar tegelijk bemoedigt Maria Jezus in zijn laatste, moeilijke weg terwijl ze zingt: “Alles komt goed”.
Misschien zijn het juist mensen zoals zij, die in kleine, liefdevolle gebaren, vaak zonder woorden, zo enorm veel betekenen; iemand die je helpt, iemand die naar je luistert, iemand die er gewoon is; mensen die de hoop, het vertrouwen, het geloof levend houden dat Pasen al begonnen is, ook al zie je het soms nog niet.
Op Facebook plaatste iemand een prachtig gedicht, waarvan niet bekend is wie het geschreven heeft. Het verwoordt hoe zij omgaat met het gemis van haar overleden man. Voor ‘hij’ mag je ook ‘zij’ invullen. En ik denk dat je het ook met een hoofdletter kunt schrijven. Ik lees het als een Paasgedicht. Ik citeer:
Verder gaan
Je kunt tranen huilen
omdat hij er niet meer is,
of je kunt glimlachen
omdat hij geleefd heeft.
Je kunt je ogen sluiten
en bidden dat hij thuiskomt,
of je kunt je ogen openen
en kijken naar al wat hij achterliet.
Je kunt leeg zijn
omdat je hem niet kunt zien
of je kunt vol zijn
van alles wat je met hem hebt gedeeld.
Je kunt je rug toekeren
naar morgen en in gisteren leven
of je kunt morgen gelukkig zijn
omdat gisteren er was.
Je kunt aan hem denken
enkel en alleen omdat hij er niet meer is
of je kunt zijn gedachtenis koesteren
en die verder laten leven in je hart.
Je kunt huilen, je gedachten af sluiten,
je leeg voelen en je rug naar alles toekeren
of je kunt doen wat hij wou dat je deed:
lachen, je ogen openen, liefhebben
en verder gaan.
Zalig Pasen !
PJ