De dans in de kerk – de kerk en de dans

Het demonisch patroon – nieuwe uitgave van Ton Spamer

Dansen in de kerk, dat past niet goed bij onze wat stijve liturgie. Kloostergemeenschappen experimenteren soms met sacrale dans. Maar daar blijft het dan wel bij. In Afrikaanse en Indiase kerken is de liturgie veel beweeglijker. Maar in het Westen wordt het doorgaans als niet eerbiedig genoeg gezien. In de voormalige Zeilbergse kerk wordt tegenwoordig volop en eigentijds gedanst door jonge mensen die er les in krijgen. Maar dat is een ander verhaal.

Historicus Ton Spamer heeft een nieuwe cultuurhistorische studie uitgegeven over de traditie van liturgische dansen in de vroege kerk, en hoe die op den duur steeds meer als werelds en zelfs duivels gezien werden en daarom verboden. Het ‘koor’ van de kerk was de plaats voor de dans, waaraan zelfs voorgangers meededen, met name met Pasen rond het zingen van het “Victimae paschali laudes” en waarbij soms ook een balspel hoorde. Ook het labyrinth dat in sommige oude kerken nog te vinden is, en steeds meer wordt gewaardeerd en herontdekt als pad van het leven, speelde een rol bij de kerkelijke dans.

Ton Spamer schrijft er boeiend en smakelijk over in een – zoals we van hem gewend zijn – zorgvuldig samengesteld document. U kunt het hieronder lezen en downloaden.

[gview file=”https://www.heiligewillibrorddeurne.nl/wp-content/uploads/2021/06/Het-demonisch-patroon-210627-definitief.pdf”]